Talambuhay Ni Joey Albert Ramos

Im Joey ALbert Ramos

           Isang gabi isang bata ang isinilang ng mag asawang Loida at Roberto sa barangay Bagong Pook noong Marso 17, 1995, na nagngangalang Joey Albert Ramos. Pagkaraan ng ilang buwan ay bininyagan ako sa simbahan ng Katoliko sa Lungsod ng San Pablo .

      Mahilig akong buhatin at laruin ng aking mga magulang at aking mga tiyuhin at tiyahin. Meron din akong sampung ninang at ninang noong akoy bininyagan maraming handa noon.

      Noong akoy nagisang taong gulang na ay pinaghanda ulit ako ng akning mga magulang . Pagkaraan ng ilan pang mga taon ay iniwan kame n gaming mga magulang upang magtrabaho sa ibang bansa.

      Ang aking ama ay naghanap ng trabaho sa Saudi Arabia bilang isang driver at kaagad siya ay natanggap, ilang taon din ang tiniis ng aking ama na hindi kame makita, para lang makapagpadala ng pera sa amin .

      Ang aking ina naman ay napakasipag at matiyaga pagkatapos ng ilang taon ay umuwi na ang aking mga magulang. Sa wakas makikita ko na ulit sila..

       Samantala ang ina ko naman ang nagtrabaho sa malayo, naghanap sya ng trabaho sa Japan at siya ay natanggap agad din. Kagaya din ng aking ama tiniis niya na hindi rin kame makita upang magkaroon din ng perang ipapadala sa amin para mabuhay kame at nagtiis di kame na hindi sya makita. Lahat ng yan ay tiniis naming dahil sa hirap ng buhay., kaya sila aay nagtrabaho sa malayo , kaya kaylangan lang magtiis .

      Pagkaraan ng ilang taon umuwi na din sila  at talagang na miss naming sila..

      At pagkatapos noon ay hindi na ulit sila umalis pa para makasama kame ng mataal ang aking mga kapatid.

     At noong taong 2000 , ay pumasok na ako. Private school sa maharlika high way na kung tawagin ay Ramirez Kindergarten at araw araw ay binibili ako ng aking magulang sa Jollibee at yun ang aking recess pag ako ay napasok pagkakatapos kong mag kinder sa taong 2001 ay pumasok ako sa Paaralang San Palo Central School doon ko na sinimulan ang aking mga pangarap.

     Mahirap ang pmasok , kelangan magtiis , maraming karanasan ang aking natamo noong akoy uuna pa laang napasok ng grade one. Akoy tinuruang magsulat at magbasa . kinakabahan ako dahil malulupit ang mga guro ko. Kada ahpon sinusundo ako ng aking ama at mahirap ang nagging grade school pa lamang at pinilit kong tapusin ito para sa aking mga magulang upang makamit ko ang aking mga pangarap.

          At pagkatapos ko ay pumasok naman ako ng secondarya sa paaralang Col. Lauro D. Dizon Memorial National High School. Umpisa madali lang ang lahat ngunit medyo mahirap din at tinapo ko ang 1^st year.

       2^nd year ay bumaba ang aking section , medyo mahirap na ang aking kalagayan, dahil sa pahirap na ng pahirap ang pinagaaralang mga asignatura , pero pinilit ko pa din itong tapusin.

      3^rd year dito ko natutunan ang magsikap at nung malapit nang matapos ang taon ng 3^rd year nagloko ako. Akoy kinabahan at baka di ako maatapos ng 4^th year at baka mag ulit pa ko . naawa naman ang mga guro ko at binigyan ako ng mga proyekto. Sinikap kong gawin ang lahat ng iyon para makatungtong ako ng 4^th year.

mga barkada ko

     4^th year at upang maabot ang aking mga pangarap at ngayon ako ay ikaapat na at ditto ko malalaman kung ako ay makakatungtong ng kolehiyo at kung papalarin sana makaabot ako sa akng pangarap na makapagtapos at matulungan ang aking mga pamiya.
      Ang high school life ang pinakamasaya sa buhay ko. Dito ako natututo ng magagandang asal at masasamang asal. Dito ko din natutunan kung panu makipag kapwa tao sa mga hayop. Haha sa mga tao pala. masaya lang talaga ako , kasi dito ko natutunan kung panu magkaroon n inspirasyon sa buhay, katulad nalang ng pamilya ko at ng mga crush ko at mga kaibigan ko . sobrang saya ko kasi naging parte sila ng buhay ko. hinding hindi ko sila makakalimutan lalo na ang mga BFF ko. Lalo na ngayon magtatapos na ang high school na maraming memories at masasayang alala . Ang mga kulitan at mga tambay namin sa oval at mga tampuhan namin. masaya ako at nakilala ko sila lalo na ang kalihim boys at four fearless na nagpabago sa akin.
     Sana sa pag graduate namin di nila ako malimutan at ang mga masasayang alala namin. God Bless Us!

Varsity players

kasale ako sa varsity ng school

      Ako ay mahilig sa basketball. Noong bata pa ako ay tinatawanan ako pag ako ay naglalaro ng basketball at akoy nagsikap para matuto maglaro at ngayon ako ay nagging varsity ng Dzon high. Pipilitin ko pang gumaling sa paglalaro para malayo ang marating ko.

       At hilig ko naman kumain ng mga chichirya at ang paborito kong ulam ay adobo , karekare, chicken at marami pang iba. At hilig ko ang making ng mga love sing at rap song para sa akin ang musika ay nagbibigay kulay sa bawat isa.

          At nung ako ay nagbabasketball sa may sambat ako ay naglaro sa aking pagtalon at sa pag patak ng aking mga paa ay nabalian ako sa paa.. at salamat sa diyo hindi pa ako nababalian sa kamay at paa.

       Pero pag ako ay naglalaro ay nagiingat naman ako para hindi na maulit yon. At habang ako ay hinihilot yung paa ay iyak ako ng iyak sa paghilot ni manong cesar.

       Kadahapon pag awas ko sa computer shop ang deretso ko at ako ay nagbubukas ng facebook at tingnan kung sino ang tropang online at titingnan ko din kung online ang crush ko. At pagkatapos mag facebook ay naglalaro naman ako ng special force o kaya naman ay dota. Pero hindi ko inuubos ang oras ko sa mga ganun. Naliban lamang ng pagpasok para lang mag computer.

barkada ko sa joel town

tropa ko sa joel town

      At ang mga tropa kong mga taga joel town sila ang nagsabi na pag did aw ako naka graduate ay wag na wag ko na daw sila pupuntahan at baka sila ang masisi ng mga magulang ko dahil sila lamang ang nagturo sakin ng mga ganung bagay. Sa kanila ko naman natutunan ang makisama sa mga kaibigan…

      Salamat sa kanila at nadyan sila at akoy naalalayan saw ala kong kamalayan sa mundo, ito ang buhay ko ng mga nadaanan kong mga taon!

fieldtrip namin!to!

Salamat po!